კეთილი ამხანაგები
ძველად
ერთ სკოლაში პატარა ნინო სწავლობდა. ის ლამაზი გოგონა იყო, მაგრამ ამპარტავნობდა. ზარმაცობდა
და ამხანაგებს დასცინოდა. მეტად აბუჩად ჰყავდა აგდებული ელამი კატო. ამხანაგებს
არ მოსწონდათ ნინოს საქციელი. ერთხელ ყვავილი გაჩნდა. დედ-მამის დაუდევრობით ნინოს
აცრილი არ ჰქონდა. შეხვდა ყვავილი და სახე დაუმახინჯა. ბავშვმა დაკარგა სილამაზე რითაც
ამპარტავნობდა. მორჩენის შემდეგ ნინოს მშობლები სკოლაში გზავნიდნენ, მაგრამ გოგონა
ცივ უარზე იდგა. სრცხვენოდა და ეშინოდა ამხანაგების. ბოლოს როგორც იყო, გაგზავნეს სკოლაში.
მიდის ნინო და გულში შიშობს: ჩემი ამხანაგები რომ დაკენკილ სახეს დამინახავენ, მასხრად
ამიგდებენ, წინანდელ ჯავრს ამოიყრიან და გულს სულ ჩამითუთქავენ. შევიდა
სკოლაში გაფითრებული და აკანკალებული ნინო. მაგრამ დახეთ მის გაოცებას! ამხანაგებს
ნინოს დანახვაზე გული სიბრალულით აევსოთ. ისინი ალერსით ანუგეშებდნენ მას. ყველაზე
მეთ თანაგრძნობას კატო უწევდა.ნინოს გული ამოუჯდა
სიხარულისგან და თვალებიდან შვების ცრემლი წასკდა.
No comments:
Post a Comment